-
1 przykroś|ć
f 1. sgt (niemiłe uczucie) distress- wielka przykrość great distress- odczuć przykrość a. doznać przykrości z powodu czegoś/na widok czegoś to be hurt a. distressed because of sth/at the sight of sth- z przykrością muszę powiedzieć, że… I regret to say that…- z przykrością zawiadamiamy Panią o śmierci męża it is with regret that we must inform you about the death of your husband- z przykrością podjęliśmy decyzję o zamknięciu naszego sklepu it is with regret that we have reached a decision to close down our shop2. (nieprzyjemny fakt, zdarzenie) unpleasantness, tribulation- doznać a. doświadczyć wielu przykrości to experience many tribulations- mieć przykrości (z czyjejś strony) to get into trouble (with sb)- narazić kogoś na przykrości to get sb into trouble- oszczędzić komuś przykrości to spare sb trouble- znosić przykrości to endure distress a. tribulations- spotkała mnie przykrość I had an unpleasant experienceThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przykroś|ć
См. также в других словарях:
przykrość — ż V, DCMs. przykrośćści 1. blm «niemiłe uczucie wywołane ujemnymi bodźcami; uczucie smutku, niezadowolenia, niechęci» Wielka przykrość. Patrzeć z przykrością na coś brzydkiego. Sprawić, wyrządzić, zrobić komuś przykrość. Odczuć przykrość z… … Słownik języka polskiego
serce — 1. Brać, wziąć (sobie) coś do serca «przejmować się, przejąć się czymś, silnie odczuwać, odczuć coś»: Jak będziesz tak wszystko brał sobie do serca, to wykorkujesz raz, dwa, ani się obejrzysz (...). J. Krzysztoń, Obłęd. 2. Całym sercem, z całego… … Słownik frazeologiczny
dojąć — dk Xc, dojąćjmę, dojąćjmiesz, dojąćjmij, dojąćjął, dojąćjęła, dojąćjęli, dojąćjąwszy dojmować ndk IV, dojąćmuję, dojąćmujesz, dojąćmuj, dojąćował 1. «o przykrych wrażeniach zmysłowych, uczuciach: dać się odczuć w wysokim stopniu; przejąć,… … Słownik języka polskiego
spostrzec — dk XI, spostrzecstrzegę, spostrzecstrzeżesz, spostrzecstrzeż, spostrzecstrzegł, spostrzecstrzegła, spostrzecstrzegli, spostrzecstrzeżony spostrzegać ndk I, spostrzecam, spostrzecasz, spostrzecają, spostrzecaj, spostrzecał, spostrzecany 1.… … Słownik języka polskiego
zaciążyć — dk VIb, zaciążyćżę, zaciążyćżysz, zaciążyćciąż, zaciążyćżył «dać się odczuć jako ciężar, wydać się ciężkim» Plecak mu zaciążył. Zaciążyły mu grube buty. ◊ Coś (np. tajemnica, wspomnienie, samotność) zaciążyło komuś (na sercu, na piersiach) «coś… … Słownik języka polskiego
